دانلود پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD) پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD) در 43 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

دسته بندی	پکیج های درمانی روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	62 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	43

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD) در 43 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

ویژگی های فایل:

شامل 6 جلسه درمانی

بصورت آموزش گروهی و فردی و دارای توضیحات کامل هر جلسه

43 صفحه ورد قابل ویرایش

با فونت B lotus سایز 14 و فاصله خطوط 1.5

دارای رفرنس معتبر و به شیوه APA

به همراه پیوست تمرینات عملی

این محصول مناسب برای دانشجویان، اساتید، روانشناسان، کلاسهای آموزشی، کنفرانسها، وبینارها، متخصصین و سایر رشته های مرتبط می‌باشد.

فهرست مطالب:

جلسه اول- ارزیابی و آموزش روانی

جلسه دوم - آموزش آرمیدگی

جلسه سوم - مواجهه و پیشگیری از پاسخ

جلسه چهارم - مواجهه و پیشگیری از پاسخ

جلسه پنجم - باز سازی شناختی

جلسه ششم- پیشگیری از عود

پیوست ها

اهداف و مداخلات درمانی در اختلال وسواس ذهنی – عملی

برگه اطلاعات علایم اختلال وسواس ذهنی - عملی

پرسشنامه وسواس ذهنی - عملی

برگه خودارزیابی وسواس ها و عادت های تکراری

برگه نتایج ارزیابی های انجام شده در اختلال وسواس ذهنی - عملی

برگه فهرست سلسله مراتبی وسواس های ذهنی

برگه فهرست سلسله مراتبی موقعیت های اضطراب آور /اجتنابی

برگه افکار خود آیند و مفروضه های ناسازگار در اختلال وسواسی - جبری

برگه دستورالعمل آرام آموزی

منبع

نمونه ای از جلسات که در این پروتکل وجود دارد:

جلسه اول- ارزیابی و آموزش روانی
اهداف:
١. ارزیابی اختلال وسواسی جبری
۲. آموزش روانی
٣. ایجاد انگیزه
وسایل مورد نیاز:
۱. پرسشنامه وسواس ذهنی
۲. پرسشنامه وسواس عملی
٣. کاربرگ ارزیابی اختلال وسواسی- جبری
۴. برگه ی خود ارزیابی وسواس ها و عادت های تکراری
مروری بر جلسه
هدف این جلسه، برقراری ارتباط با مراجع، ارزیابی دقیق ماهیت وسواس ها و اجبارهای وی و ارائه اطلاعات اساسی در مورد ماهیت بیماری و پیش آگهی و درمان بیماری است. این اطلاعات به مراجع کمک خواهد کرد که درک درستی از بیماری خود به دست آورده و علاوه بر آن نسبت به بهبودی، امیدوار شود. علاوه بر این، در انتهای جلسه از تکنیک های افزایش انگیزه برای ایجاد و تقویت انگیزه مراجع برای حضور در جلسات و تبعیت درمانی استفاده می شود.
١. ارزیابی
اهداف ارزیابی شامل شناسایی وسواس ها، عادت های تکراری و موقعیت های اجتنابی، کشف انگیزه بیمار برای درمان و در نظر گرفتن سطح ناراحتی و مشکلات فعلی است. ابزار اولیه ی ارزیابی، مصاحبه ی بالینی است. طی ارزیابی بالینی لازم است افکار وسواسی، عادت های تکراری و موقعیت هایی که مراجع از آنها اجتناب می کند، روشن شوند. علاوه بر اخذ تاریخچه و رشد علایم، شیوه ای که علائم اختلال در عملکرد های روزانه ی مراجع تداخل ایجاد می کنند، نیز باید بررسی می شوند. مراجعان اغلب تمایلی به صحبت در مورد وسواس های خود ندارند. از آنجایی که افکار وسواسی برای آنها بسیار ناراحت کننده است ممکن است از این نکته واهمه داشته باشند که اگر افکار خود را آشکار کنند بستری شوند و یا محدودیت های دیگری برایشان ایجاد شود. بنابراین، عادی جلوه دادن افکار وسواسی به مراجع کمک خواهد کرد که احساس راحتی بیشتری کند و در مورد علائمش صحبت کند. چند مورد از تکنیک هایی می توانید برای این کار از آن استفاده کنید، در زیر آمده است:
۱) به مراجع بگویید اکثر افراد گاه به گاه افکاری دارند که بسیار ناخوشایند است.
۲) به مراجع اطمینان بدهید اگر در مورد افکارش صحبت کند، اتفاق بدی نخواهد افتاد
۳) چند نمونه از افکار وسواسی شایع را برای مراجع بگویید و از او سوال کنید آیا او هم این افکار را دارد ۴) به مراجع بگویید در اغلب موارد افکار وسواسی مغایر با اصول و ارزش ها با اعتقادات مذهبی افراد است و به همین دلیل افراد از داشتن آنها ناراحت هستند اما احتمال کمی وجود دارد که آنها بر اساس این افکار اقدامی انجام بدهند.
علاوه بر این، این موضوع را ارزیابی کنید که آیا مراجع تشخیص می دهد که افکار وسواسی اش تا حدود زیادی غیر واقعی است. همچنین از مراجع سوال کنید وقتی در موقعیتی قرار ندارد که ترس هایش فعال شود چه اندازه معتقد است که ترس هایش تبدیل به واقعیت خواهد شد. برای مثال: "وقتی در توالت عمومی نیستید، چقدر معتقد هستید که دست زدن به شیر دستشویی شما را مبتلا به وبا می کند؟".
اگر مراجع نمی تواند تشخیص دهد که برخی از ترس هایش اغراق آمیز هستند، این موضوع حاکی از وجود افکار بیش بها داده شده است. مراجعانی که دارای اینگونه افکار هستند عموما به مواجهه سازی و پاسخ پیشگیرانه جواب نمی دهند. در برخی از موارد، توصیه می شود پیش از ادامه ی درمان، باورهای مربوط به ترس های وسواسی از طریق تکنیک های شناختی کاهش یابند.
علاوه بر مصاحبه ی بالینی، مقیاس های خود- گزارشی نیز در ارزیابی OCD مفید است. پرسشنامه ی وسواس ذهنی - عملی سیاهه ی علایم است که برای ارزیابی مراجعان به کار می رود. پاسخ های مراجع به موارد فردی می تواند در تشخیص دقیق تر مفید بوده و علاوه بر آن به عنوان معیاری برای ارزیابی پیشرفت درمان مورد استفاده قرار گیرد. این پرسشنامه در پیوست آمده است. کار برگ ارزیابی اختلال وسواسی - جبری، فضایی را برای ثبت کردن اطلاعات حاصل از ارزیابی در اختیار شما قرار می دهد. علاوه بر این می توانید اطلاعات مربوط به دارو، و یا دیگر مواد مصرفی را در این برگه ثبت کند. ثبت کردن وسواس های ذهنی و عملی که مراجع در حال حاضر درگیر آن است و توصیه های درمانی نیز در همین قسمت ثبت می شوند.
۲. آموزش روانی
 پس از اینکه ارزیابی انجام شد، باید یک سری اطلاعات پایه ای در مورد بیماری و فرایند درمان در اختیار مراجع قرار دهید. این اطلاعات می تواند یأس و ناامیدی مراجع را کاهش داده و انگیزه او را برای پیگیری درمان را افزایش می دهد. در رابطه با فرآیند آموزش چند نکته کلیدی حائز اهمیت است: ۱- داشتن افکار ناخوشایند و مزاحم طبیعی است؛ ۲- راهبردهایی که در حال حاضر مراجع از آنها استفاده می کند (تلاش برای فکر نکردن به اینگونه افکار یا خنثی کردن آنها با عادت های تکراری) در واقع باعث بدتر شدن اضطراب مراجع می شود؛ و۳- اجازه دادن به داشتن این افکار بدون متوسل شدن به عادت های تکراری می تواند منجر به کاهش اضطراب، کاهش فراوانی افکار مزاحم و کاهش تمایل به عادت های تکراری شود. همچنین تاکید کنید درمان می تواند به میزان قابل ملاحظه ای موجب آرامش فرد شده و کیفیت زندگی فرد وی را بهتر کند. ولی با این وجود، برخی علائم ممکن است پس از پایان درمان همچنان وجود داشته باشد که این افراد ، نیاز به ادامه درمان و درمان طولانی تری دارند. مطرح کردن این موضوعات منجر به ایجاد امید در مراجع می شود خصوصا وقتی که انتظارات واقع بینانه ای نیز تعیین شود.
اختلال وسواس ذهنی - عملی چیست؟
اختلال وسواس ذهنی - عملی، اختلال نسبتا شایعی است. افرادی که مبتلا به این اختلال هستند، دارای وسواس های ذهنی، وسواس های عملی با هر دو هستند. وسواس های ذهنی افکار، تصاویر ذهنی یا تکانه هایی هستند که ناخوشایند بوده ولی مرتب به ذهن می آیند. وسواس های عملی کارهایی هستند که فرد به منظور جلوگیری از اضطراب یا پیشگیری از وقوع اتفاق های بد انجام می دهد. اکثر افراد مبتلا به اختلال وسواس هم از وسواس های ذهنی و هم وسواس های عملی رنج می برند.
وسواس های ذهنی رایج شامل این موارد هستند:
     ترس از ابتلا به مریضی هایی نظیر ایدز یا سرطان؛
     ترس از نجس شدن با چیزهایی مانند خون و ادرار
     ترس از مسموم شدن با موادی نظیر حشره کش ها؛ ترس از آسیب زدن یا کشتن کسی که اغلب اوقات محبوب شماست؛
     ترس از فراموش کردن انجام کاری نظیر خاموش کردن اجاق گاز یا بستن در؛
     ترس از انجام یک عمل غیر اخلاقی یا شرم آور؛
وسواس های عملی عادت های تکراری نیز نامیده می شوند. وسواس های عملی رایج شامل موارد زیر است:
     شستشو یا تمیزی افراطی، نظیر شستن دست به کرات در طول روز؛
     وارسی، نظیر بررسی مکرر اینکه آیا اجاق گاز را خاموش کرده است؛
     کارهای تکراری، نظیر ۱۶ بار روشن و خاموش کردن چراغ؛
     جمع کردن یا ذخیره کردن، نظیر نگهداری روزنامه های باطله یا اشیایی که به درد نمی خورند؛
     چیدن اشیا با یک نظم و ترتیب معین، نظیر اطمینان از اینکه همه چیز در اتاق قرینه است؛
اکثر افراد مبتلا به وسواس ذهنی - عملی می دانند که ترس هایشان واقع بینانه نیست و احساس می کنند وسواس های عملی شان بی معنی است، با این وجود احساس می کنند نمی توانند از آنها اجتناب کنند. وسواس عملی- ذهنی مسائل جدی را بوجود می آورد. افراد مبتلا اغلب ساعت های زیادی از روز را صرف وسواس های عملی خود می کنند. این موضوع مانع از انجام کامل مسوولیت های تحصیلی، شغلی یا خانوادگی می شود. بسیاری از افراد مبتلا از مکان ها یا موقعیت هایی که آنها را مضطرب می کند، اجتناب می کنند. برخی از آنها خود را در خانه حبس می کنند. اغلب این افراد در خانواده ی خود اعضایی دارند که به آنها در انجام وسواس های عملی شان کمک می کند.
علت اختلال وسواس ذهنی - عملی علت دقیق اختلال وسواس ذهنی - عملی روشن نیست. عوامل ژنتیک در بروز این اختلال نقش دارد. معمولا اعضا خانواده ی افراد مبتلا نیز دارای این اختلال و دیگر مسائل اضطرابی هستند. البته، ژن به تنهایی تبیین کننده ی وسواس نیست؛ یادگیری و استرس های زندگی نیز در تداوم این اختلال نقش دارند.
اختلال وسواس ذهنی - عملی چگونه تداوم می یابد؟
مطالعات نشان می دهد که ۹۰ درصد از افراد، افکاری شبیه به افکار افراد مبتلا به وسواس دارند ولی افراد مبتلا در مقایسه با دیگران بیشتر از این افکار ناراحت می شوند. بیشتر افکاری که افراد مبتلا را نگران می کند مغایر با ارزش ها و باورهایشان است، برای مثال افکار کفر آمیز در یک فرد مذهبی.
از آنجایی که افراد مبتلا از این افکار خود رنج می برند، تلاش می کنند از آنها اجتناب کنند. به همین منظور اغلب خود را مجبور می کنند که به آن فکر نکنند. ولی مسأله اینجاست که هر چقدر بیشتر تلاش کنید در مورد چیزی فکر نکنید، فکر کردن به آن موضوع تشدید می شود. می توانید خودتان این موضوع را تمرین کنید: سعی کنید که برای ۶۰ ثانیه به یک فیل صورتی رنگ فکر نکنید. اولین چیزی که به ذهن شما خواهد آمد، آن چیزی خواهد بود که تلاش می کنید از فکر کردن به آن خودداری کنید - یک فیل صورتی.
وقتی افراد متوجه می شوند که نمی توانند از افکار ناراحت کننده اجتناب کنند، اغلب به شیوه های دیگری متوسل می شوند تا اضطراب خود را کاهش دهند. از اینرو ممکن است به کارهایی نظیر شستشوی زیاد از حد یا گفتن چیزهایی به خود بپردازند. این کارها معمولا اضطراب آنها را تسکین می دهد ولی این تسکین کاملا موقتی است و بنابراین مجبورند برای کاهش دوباره اضطراب، دوباره آن کار را انجام دهند. بدین ترتیب آن عمل تبدیل به یک وسواس عملی می شود.
درمان اختلال وسواس ذهنی - عملی
مثل همه اختلالات ، دو دسته درمان اصلی برای این اختلال وجود دارد. دارو درمانی و روان درمانی . داروهایی که روی وسواس اثر دارند ماده ای به نام سروتونین را در مغز افزایش می دهند. از اینرو پزشک یا روانپزشک، دارویی را که بهترین نتیجه را برای شما داشته باشد، تجویز می کند. پژوهش ها نشان می دهد که ۵۰ تا ۶۰ درصد از مراجعان با دارو بهبود می یابند ولی در اکثر موارد با قطع دارو علایم بر می گردد. به این علت، لازم است که روان درمانی هم به دارو اضافه گردد. معمولا ترکیب دارو و روان درمانی بهترین نتیجه را در پی خواهد داشت.
مهمترین روان درمانی برای وسواس، درمان شناختی رفتاری است. افراد مبتلا به وسواس ذهنی - عملی از این می ترسند که اگر به خود اجازه دهند به افکار ترس آور فکر کنند و وسواس های عملی را انجام ندهند اضطراب شدیدی را تجربه خواهند کرد که قادر به تحمل آنها نخواهند بود. بسیاری از اوقات نیز از این می ترسند که دیوانه شوند. در درمان شناختی - رفتاری شما یاد می گیرید اضطراب خود را بدون توسل به وسواس های عملی کنترل کنید. برای این منظور روش های مقابله ای نظیر آرمیدگی را خواهید آموخت که به کمک آنها کمتر احساس اضطراب می کنید. علاوه براین، در این درمان یاد می گیرید اگر تلاش نکنید از افکار ترس آور خود اجتناب کنید، آن افکار محو خواهند شد. ممکن است باور کردن این موضوع برایتان سخت باشد ولی شما عملا متوجه خواهید شد که این روش جواب می دهد.
نتایج مطالعات نشان می دهد به زیادی ۸۰ درصد از کسانی که تحت درمان شناختی- رفتاری وسواس قرار می گیرند ، بهبودی متوسط تا زیادی را نشان می دهند. اگرچه، بعد از پایان درمان ، فرد ممکن است در برخی موقعیت ها دوباره افکار وسواسی به ذهنش بیاید و یا تمایل داشته باشد برخی عادت های تکراری را انجام دهد ولی اغلب اوقات افراد مبتلا، کنترل بیشتری بر علائم شان خواهند داشت و کیفیت زندگیشان بهبود پیدا می کند.
از شما به عنوان مراجع چه انتظاری می رود؟
در ابتدای درمان احساس اضطراب شایع است و ممکن است در مورد موثر بودن درمان، دچار تردید شوید. آنچه لازم است این است که انگیزه داشته باشید تا بتوانید تکالیف درمانی را انجام دهید. درمانگر شیوه های جدید مواجهه با اضطراب را به شما خواهد آموخت و به شما کمک می کند که مواجهه شدن با چیزهایی را که از آنها می ترسید، شروع کنید. از شما خواسته خواهد شد که بین جلسات به تمرین مهارت های جدید بپردازید. اگر روی تکالیف و تمرین هایی که درمانگر به شما می دهد کار کنید و درمان را به اتمام برسانید، شانس شما برای بهبود بیشتر خواهد شد.
٣. ایجاد انگیزه
درمان OCD، مستلزم حضور مرتب در جلسات، انجام تکالیف متعدد و تحمل اضطراب است. قطع ناگهانی درمان و عدم تبعیت درمانی مسائل رایجی هستند و بزرگترین دلیل شکست در درمان محسوب می شوند. از اینرو بسیار مهم است پیش از شروع درمان انگیزه ی قوی در مراجع ایجاد شود. اگر انگیزه بیمار پایین است، لازم است زمان بیشتری صرف ایجاد آن شود. برای این منظور از مراجع بخواهید سود و زیان درمان را فهرست کند. سود درمان شامل کاهش اضطراب، بهبود ارتباطات و کارکرد تحصیلی و شغلی است. زیان های حاصل از درمان شامل مسائلی مانند افزایش موقتی در سطح اضطراب و مواجه شدن با موقعیت ها و تصمیم هایی است که مراجع در حال حاضر خود را مجبور به مواجهه با آنها نمی بیند و از آنها اجتناب می کند. با پرسش های دقیق به مراجع کمک کنید تا فهرست کاملی از سود و زیان مربوط را تهیه کند.
4. تکلیف منزل
یکی از دیگر منابع مهم اطلاعات، خود- ارزیابی صورت گرفته توسط مراجع است. به عنوان تکلیف خانگی، "برگه ی خود ارزیابی وسواس ها و عادت های تکراری" را به مراجع بدهید و از وی بخواهید افکار وسواسی، عادت های تکراری و موقعیت های اجتنابی خود را به شکل روزانه ثبت کند. این خود ارزیابی، اطلاعات دقیقی را فراهم می کند که ممکن است طی ارزیابی اولیه بدست نیاید و بدین ترتیب به عنوان یک معیار برای ارزیابی پیشرفت درمان مورد استفاده قرار بگیرد.

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک)

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک) پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک) در 42 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

دسته بندی	پکیج های درمانی روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	72 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	42

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک) در 42 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

ویژگی های فایل:

شامل 6 جلسه درمانی

بصورت آموزش گروهی و فردی و دارای توضیحات کامل هر جلسه

42 صفحه ورد قابل ویرایش

با فونت B lotus سایز 14 و فاصله خطوط 1.5

دارای رفرنس معتبر و به شیوه APA

به همراه پیوست تمرینات عملی

این محصول مناسب برای دانشجویان، اساتید، روانشناسان، کلاسهای آموزشی، کنفرانسها، وبینارها، متخصصین و سایر رشته های مرتبط می‌باشد.

فهرست مطالب:

جلسه اول - ارزیابی و آموزش بیمار

جلسه دوم - آرام سازی و باز آموزی تنفسی

جلسه سوم - شناسایی افکار ناکارآمد و مقابله با آن

جلسه چهارم - مواجهه

جلسه پنجم - مواجهه و بازسازی شناختی

جلسه ششم - پی گیری

پیوست ها

پرسشنامه اضطراب بک

برگه اطلاعات تحریف های شناختی

کار برگ یادداشت روزانه افکار منفی

کار برگ مقابله با افکار منفی

برگه دستورالعمل آرام سازی

برگه دستورالعمل باز آموزی تنفس

کار برگ سلسه مراتب موقعیت های آغازگر پانیک

کار برگ تمرین مواجهه

منابع

نمونه ای از جلسات که در این پروتکل وجود دارد:

جلسه اول - ارزیابی و آموزش بیمار
اهداف جلسه:
1. برقراری ارتباط درمانی
٢. اخذ شرح حال از بیمار و ارزیابی شدت اختلال
٣. آموزش بیمار
۴. تعیین اهداف
وسایل مورد نیاز:
۱. راهنمای مداخله مختصر در اختلال پانیک
۲. پرسشنامه اضطراب بک
مروری بر جلسه
جلسه اول به تعبیری مهمترین جلسه درمان است چرا که بیشتر بیماران بعد از این جلسه است که تصمیم می گیرند درمان را ادامه دهند یا آن را قطع کنند. بنابراین، شما باید بتوانید رابطه درمانی خوبی با بیمار برقرار کرده و او را نسبت به درمان امیدوار سازید. همچنین، در این جلسه باید یک سری اطلاعات را در مورد حمله پانیک، و علل و درمان آن در اختیار بیمار بگذارید و در نهایت، با همکاری بیمار اهداف درمان را تعیین کنید.

1. برقراری ارتباط درمانی
بیمار وقتی نزد درمانگر می آید در انتظار از او دارد: اول این که درمانگر اضطراب و درماندگی او را درک کند و دوم این که برای مشکل وی راه حلی داشته باشد. در یک ارتباط درمانی موفق، باید بتوانید به بیمار نشان دهید که می توانید به این انتظارات بیمار پاسخ دهید.
بنابراین، برای ایجاد یک ارتباط درمانی خوب، سعی کنید وقتی بیمار درباره ترس و وحشتش حرف می زند، احساس او را بفهمید. برای این کار به دقت به حرف های بیمار گوش کنید، سر خود را به علامت گوش دادن تکان دهید، در حالت نشسته بر روی صندلی کمی به جلو خم شوید تا نشان دهید موضوع برایتان مهم است و در نهایت با احساس بیمار همدلی کنید. برای مثال بگویید "این حمله ها باید خیلی آزاردهنده باشند ".
علاوه بر این، امیدواری خود را نسبت به بهبود بیمار نشان دهید. مثلا به بیمار بگویید "میدونم این بیماری تاب و توانت را گرفته، اما خوشبختانه درمان های خوب و موثری برای آن وجود دارد ".
نکته مهم آن است که بهیچوجه بیمار را نصیحت نکنید چون این کار به رابطه درمانی صدمه می زند. مثلا به بیمار نگویید " حل این مشکل فقط به سعی و پشتکار تو بستگی دارد. تو باید سخت تلاش کنی، اون موقع مقابله با حمله پانیک سخت نخواهد بود. اگر چه این حرف اشتباه نیست اما لحن نصیحت گرانه دارد.

٢. اخذ شرح حال از بیمار
بیماران به درمانگران باتجربه، اعتماد می کنند. بنابر این، دانش بالینی و تجربه درمانی خود را با سوالات دقیق نشان دهید. حتی وقتی بیمار از طرف همکاران به شما ارجاع شده و در نامه ارجاعی و یا پرونده وی، تشخیص او ذکر شده است، باز هم گرفتن شرح حال مناسب ضروری است. این کار هم به بهبود رابطه درمانی کمک می نماید و هم اطلاعات لازم را برای مراحل بعدی مداخله آماده می کند.
در اخذ شرح حال، موضوعات زیر را روشن کنید:
• بیمار به خاطر چه مشکلی مراجعه کرده است؟ و علائم آن کدامند؟
• مشکل از کی شروع شد؟ و چرا؟
• بیمار درباره این مشکل چطور فکر می کند؟
• بیمار برای از برطرف کردن مشکل تا حالا چه کارهایی کرده است؟ و نتیجه آن چه بوده است؟
• مشکل فعلی چه تأثیری بر زندگی و روابط بیمار داشته است؟

۳. ارزیابی شدت اضطراب
مشکل اصلی بیمار، اضطراب شدید (وحشت زدگی) است. برای ارزیابی شدت این اضطراب از دو شیوه می توان استفاده کرد. اول اینکه از خود بیمار سوال کنید که سطح اضطرابش چقدر است و دوم از یک پرسشنامه معتبر اضطراب استفاده کنید.
برای بیمار توضیح دهید که ارزیابی شدت اضطراب کمک می کند تا در انتهای کار متوجه شویم درمان چقدر موفق بوده است. سپس از بیمار بخواهید پرسشنامه اضطراب بک (پیوست را ملاحظه کنید) را تکمیل کند.

4. آموزش بیمار
درست است که بیماران، حمله پانیک را به کرات تجربه کرده اند ولی ممکن است چیز زیادی درباره ماهیت ندانند. توصیف ماهیت این اختلال می تواند باورهای اشتباه آنان را در مورد عواقب ترسناک این بیماری مانند سکته، غش و غیره اصلاح کرده و دیدگاه او را درباره بیماری اش تغییر دهد. این تغییر نگرش، سنگ بنای اولیه درمان است.
توضیح حملات پانیک
حمله پانیک را به صورت زیر برای بیمار توضیح دهید. در تمامی موارد سعی کنید توضیحات خود را با سطح سواد و درک بیمار انطباق دهید:
تقریبا همه افراد گاهی دچار اضطراب می شوند. اما علامت بارز حمله های پاتیک این است که میزان اضطراب خیلی زیاد است. شما ممکن است تفسیر نادرستی از این اضطراب شدید داشته باشید و فکر کنید دارید سکته قلبی می کنید یا یک مشکل پزشکی دیگر دارید، دارید دیوانه می شوید و یا ممکن است کاملا کنترل تان را از دست بدهید. در طی حمله پانیک، ممکن است احساس نفس نفس زدن، گر گرفتی، ناراحتی معده، وزوز گوش، احساس قریب الوقوع بودن مرگ، لرزش، گیجی، خفگی، درد سینه، عرق کردن و تپش قلب را تجربه کنید (این ها علایم حمله پانیک هستند).
اختلال پانیک را اغلب "ترس از ترس " می نامند چون افراد مبتلا به این اختلال از علایم ترس (یا یک حمله پانیک) هراس دارند و این علایم را طوری تفسیر می کنند که انگار دارد اتفاق بدی برایشان می افتد. ترس بهنجار زمانی اتفاق می افتد که ما در خطر واقعی هستیم و ترس مثل یک آژیر به مغزمان خبر می دهد که در خطر قرار داریم تا بتوانیم از خودمان در برابر این خطر محافظت کنیم. علایم ترس (تپش قلب، نفس نفس زدن و...) به این خاطر ایجاد می شوند که به ما نیرو و انرژی لازم را برای فرار یا مقابله بدهد که اصطلاحا به آن پاسخ جنگ اگریز می گویند. در اختلال پانیک، بدن ما فکر می کند در خطر هستیم، در حالیکه هیچ خطر واقعی وجود ندارد. وقتی ترس در غیاب خطر اتفاق می افتد، آن را "آژیر اشتباه " می نامیم. این شبیه یک آژیر آتش سوزی است وقتی که هیچ جایی آتش نگرفته است. وقتی این حملات تکرار می شود و شما نمی دانید چرا این علایم را تجربه می کنید ممکن است فرض کنید که حمله پانیک نشانه آن است که اتفاق بدی دارد در بدن یا ذهن شما اتفاق می افتد. طنز تلخ قضیه اینجاست که شما به تدریج از همان علایمی می ترسید که برای محافظت شما در برابر خطر ایجاد شده بودند.
علاوه بر این، چون افراد مبتلا به اختلال پانیک معتقدند که حملات پانیک خطرناک هستند، درباره رخ دادن حملات در آینده نگران می شوند (به این نگرانی، "اضطراب انتظارى " می گویند). همچنین آن ها از هر چیزی که شبیه علایم پانیک بوده و احساس های مشابهی را به وجود آورد (گرما، ورزش، لذت یا به هیجان آمدن، تحریک جنسی، خشم، نور آفتاب، و غیره) می ترسند و از آن اجتناب می کنند (به این رفتار، "اجتناب" می گویند، که نقش مهمی در تداوم و عدم بهبودی پانیک دارد). افراد مبتلا به اختلال پانیک به این احساس های درونی توجه زیادی می کنند: "قلبم داره تند میزنه. دارم حمله قلبی پیدا می کنم" یا "احساس ضعف و گیجی می کنم. دارم از حال می رم (به این حالت، "گوش به زنگی نسبت به احساس های درونی" و "سوء تعبیر " آن ها می گویند). همچنین بسیاری از این افراد حمله پانیک را موقع خواب تجربه می کنند.»
بسیاری از بیمارانی که اختلال پانیک دارند "گذر هراسی" را هم تجربه می کنند. آن ها از موقعیت هایی که بیرون آمدن یا فرار از آن جاها مشکل است، می ترسند (مثلا، " ممکن است تو مترو دچار حمله اضطرابی شوم و جلوی مردم غش کنم"). آن ها ممکن است تنها در خانه نمانند و یا به تنهایی بیرون نروند. این افراد می ترسند که در مکآن ها یا موقعیت هایی مثل سوپر مارکت ها، بازار، قطار، مترو، هواپیما، پل، جاهای مرتفع، تونل، آسانسور و...دچار حمله پانیک شده و نتوانند از آن فرا کنند. اگر هم مجبور شوند به این مکان ها بروند معمولا به روش های گوناگون سعی می کنند در خود احساس در امنیت بودن" ایجاد کنند. مثلا همیشه همراه یک فرد دیگر بیرون بروند که بتواند در صورت لزوم به آن ها کمک کند. اگرچه این تلاش ها در کوتاه مدت موفقیت آمیز هستند، ولی در دراز مدت واقعا مشکل آن ها را تشدید می کند.
 توصیف علت پانیک:
تحقیقات نشان می دهد اختلال پانیک علل متعددی دارد و در واقع از ترکیبی از عوامل عوامل زیستی و روان شناختی ناشی می شود. اضطراب ممکن است وراثتی باشد و یا از تجارب اولیه زندگی آموخته شود.
افراد مبتلا به پانیک شدید به احساس های جسمی شان توجه کرده و آن ها را به شکل فاجعه آمیزی تعبیر می کنند. برای مثال، آن ها ممکن است به ضربان قلبشان توجه کرده و عجولانه نتیجه بگیرند که دارند حمله قلبی می کنند. همچنین موقعیت های استرس برانگیز ممکن است حمله های پانیک اولیه را در افراد مستعد فعال کنند - برای مثال، ترک خانه، مشکلات ارتباطی، جراحی، مسئولیت های جدید، یا بیماری جسمی.
برداشت های نادرستی که در مورد حمله پانیک وجود دارد
اکثر افراد، علایم پانیک را نشانه ای از وجود یک بیماری خطرناک جسمی، روانی یا از دست دادن کنترل تفسیر می کنند. آن ها ممکن است معتقد باشند که واقعا بیماری قلبی یا اسکیزوفرنی دارند، ممکن است ارتباطشان را با واقعیت را از دست بدهند، غش و یا سکته قلبی کنند؛ یا حوادث ترسناک دیگری برایشان اتفاق بیفتد. آن ها همچنین ممکن است بترسند که حمله های پانیک علامت یک مشکل شدید روانی باشد و در نتیجه ممکن است افسرده و وابسته شوند.
برخی هم ممکن است به غلط معتقد باشند که حملات پانیک علامت مشکلات عمیق و ریشه دار هستند. آن ها اغلب باورهای غیر واقع بینانه ای درباره اضطراب دارند، مانند اضطراب در هر صورت بد است "، و "من باید فورا از شر اضطرابم خلاص شوم". بقیه معتقدند که چون سال ها، اختلال پانیک داشته اند پس هیچ وقت نمی توانند بهبود پیدا کنند. با این همه، باید برای بیمار توضیح دهید که این بیماری به درمان خوب پاسخ می دهد. درمان شناختی- رفتاری به افراد کمک می کند برداشتها و قضاوت هایشان اشتباه شان را درباره این اختلال اصلاح کنند.»
درمان پانیک
برای حملات پانیک درمان های موثری وجود دارد. دو نوع مهم درمان، دارو درمانی و درمان شناختی رفتاری است. داروها کمک می کند تا علایم اختلال پانیک و گذرهراسی کم شوند. بنابراین لازم است تا هر وقت که پزشک صلاح می داند داروی خود را ادامه دهید چون قطع خودسرانه آن ممکن است موجب عود پانیک شود.
درمان شناختی رفتاری که در اینجا از فرم ختصر آن استفاده می شود از جمله موثرترین درمان ها برای اختلالات اضطرابی از جمله پانیک و گذرهراسی است. این درمان به بیمار کمک می کند تا اضطراب خود را با استفاده از تکنیک های آرام سازی کاهش دهد، باورهای غلط خود را در مورد علائم پانیک اصلاح کند، و با موقعیت هایی که از آن اجتناب می کند، بتدریج مواجه شود.
از بیمار چه انتظاری می رود
درمان شناختی رفتاری درمانی است که باید در آن مشارکت فعالی داشته باشید. از شما انتظار می رود هفته ای یک بار (گاهی بیش از یک بار در هفته) به جلسات درمان بیایید، فرمهای بررسی مشکلات را پر کنید و تمرین های درمانی را بین جلسات انجام دهید. گاهی یک دوره پنج جلسه ای برای درمان اختلال پانیک کافی نیست و ممکن است به جلسات بیشتری نیاز داشته باشید. در این صورت، شما را به متخصص روان شناسی بالینی ارجاع می دهیم تا درمان کامل تری را برای شما انجام دهد.

5. تعیین اهداف درمان
همچنین در جلسه اول باید با بیمار در مورد اهداف درمان به توافق برسید. بیماران از این نظر تفاوتهایی با هم دارند. برخی از آنان می خواهند بلافاصله حالشان خوب شود، تمایلی به انجام تمرین های درمانی ندارند، ایرادی در افکار شان نمی بینند و غیره. در مقابل، تعدادی دیگر از آنان اهل مشارکت فعال در درمان هستند، تمرین ها را کامل انجام می دهند، افکار منفی را به خوبی شناسایی می کنند و از توصیه های درمانگر تبعیت می کنند. بنابراین، با بیمار در این مورد به توافق برسید که در جلسات درمان به دنبال چه چیزی هستید، چه مقدار بهبودی را انتظار دارید، چقدر کار و تمرین نیاز هست، مداخله چقدر طول می کشد، و اگر نتیجه دلخواه حاصل نشد چه کارهای دیگری باید انجام گیرد. در پایان جلسه از بیمار بخواهید اگر سوالی و یا ابهامی وجود دارد، بپرسد.

دانلود پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال بدشکلی بدن

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال بدشکلی بدن پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال بدشکلی بدن در 40 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

دسته بندی	پکیج های درمانی روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	1348 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	40

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال بدشکلی بدن در 40 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

ویژگی های فایل:

شامل 10 جلسه درمانی

شامل توضیحات جامع درباره اختلال، مطالعات موردی، مفاهیم لازم برای استفاده در جلسات و تیتر اعمال درمانی که در هر جلسه با توجه به مفاهیم باید انجام شود.

برگرفته از فصل 12 کتاب International Handbook of Cognitive and Behavioural Treatments for Psychological Disorders که به رایگان همراه فایل دریافت می کنید.

40 صفحه ورد قابل ویرایش

با فونت B Nazanin سایز 14 و فاصله خطوط 1.5

این محصول مناسب برای دانشجویان، اساتید، روانشناسان، کلاسهای آموزشی، کنفرانسها، وبینارها، متخصصین و سایر رشته های مرتبط می‌باشد.

فهرست مطالب:

معرفی
ویژگی های بالینی اختلال بدشکلی بدن
انواع نارضایتی های ظاهری
ویژگی های مؤثر و شناختی
ویژگی های رفتاری
تحقیقات روان درمانی در اختلال بدشکلی بدن
مطالعات موردی از روان درمانی غیر رفتاری
مطالعات موردی درمان های رفتاری
مطالعات کنترل شده
نتیجه
رهنمود هایی برای ارزیابی و درمان اختلال بدشکلی بدن
فاز اولیه ی درمان
شرح مختصری از آیتم های بررسی اختلال بدشکلی بدن
بازسازی شناختی
روش های رفتاری
نتیجه
تیتر اعمال جلسه اول
تیتر اعمال جلسه دوم
تیتر اعمال جلسه سوم
تیتر اعمال جلسه چهارم
تیتر اعمال جلسه پنجم
تیتر اعمال جلسه ششم
تیتر اعمال جلسه هفتم
تیتر اعمال جلسه هشتم تا دهم

بخشی از قسمت معرفی:

معرفی

درک و ارزیابی ظاهر فیزیکی یا تصویر بدن هرشخص، یک ساختار روانشناختی است که به طور نزدیک مرتبط با تصویر خود به عنوان یک شخصیت روانشناسی و عمومی و انفرادی است. نه تنها این امر طبیعی است که مردم به ظاهر خود توجه داشته باشند، بلکه معمول است که نگرانی درباره ی آن داشته یا از آن نارضایتی داشته باشند. با توجه به مطالعات استرس در میان آمریکایی های میانسال 2 تا از 10 مرسوم ترین ناراحتی ها، نگرانی درباره ی وزن و ظاهر فیزیکی است(Kanner, Coyne, Schaefer & Lazarus, 1981). اکثر مردم می خواهند چیزهایی را درباره ی ظاهرشان تغییر دهند (Harris, 1987) و حدود یک سوم از آن ها به طور کلی ناراضی اند (Cash, Winstead & Janda, 1986). اصلاح تناسب و زیبایی در رسانه ها آشکار است و در واقع، مردم امروز نسبت به گذشته نگرانی بیشتری درباره ی اینکه چگونه به نظر می رسند دارند. اختلال بدشکلی بدن (BDD) یک حالت تشدید شده از نگرانی های معمول درباره ی ظاهر است. برخی نشانه های BDD مانند احساسات ذهنی از زشتی و نگرانی درباره ی ظاهر غیر جذاب یا حتی متنفرکننده برای دیگران است که می تواند به عنوان ویژگی های شناختی و ادراکی تصویرسازی بدن توصیف شود که به شدت ناکارآمد به نظر می رسد. از آنجا که گرایشات تصویر بدنی به شدت تحت تأثیر عوامل اجتماعی هستند، اختلال بدشکلی بدن باید تحت درمان های روانشناختی قرار بگیرد که با این فرایند های مشتق شده سر و کار داشته باشد. تشخیص BDD چندین فرم دارد. افراد مبتلا به اختلال پرخوری بدشکلی بدن اغلب با ترس اجتماعی، افسردگی، اختلال وسواس یا اختلالات تغذیه مواجه هستند

بخشی از قسمت توضیح مفاهیم مورد نیاز درمان:

نوع نارضایتی ظاهری.

یکی از جذاب ترین ویژگی های BDD نوع نارضایتی از ظاهر است. محل نقص و مفهومی که به بیمار می دهد می تواند یک پنجره به سایر اختلالات یا تصویر خود باشد و در نتیجه می تواند در تشخیص و درمان مفید باشد. به عنوان مثال، Birtchnell, Whitfield & Lacey (1990) گزارش داد که ناراحتی در تمایلات جنسی در میان زنانی که خواهان کاهش سایز سینه هستند رایج است. در چنین مواردی، تفکرات یا مفاهیم جنسی باید از طریق دفترچه ی خودمراقبتی  شناسایی و اصلاح شوند. درمان اختلال در عملکرد جنسی ممکن است لازم باشد. بیمار Schmidt & Harrington's (1995) با "دست های کوچک غیر طبیعی" چیزی مثل یک ضعف و ناراحتی حس کرد. با این حال مراقب به کارگیری تفاسیر کلیشه ای قسمت های بدن باشید. ما بیمارانی داریم که حس می کنند ویژگی های صورتشان آن ها را بی قید می سازد و بیمارانی با وسواس هایی در مورد سینه که نگرانی های جنسی ندارند. تفسیر باید توسط شواهد دیگر پشتیبانی شود. ابعاد دیگر از ظاهر، قابلیت مشاهده ی نقص است. بسیاری از بیماران مبتلا به BDD دارای اختلالات قابل تشخیص هستند در حالیکه دیگران از نقصی کاملا ناشناخته شکایت دارند. مشخصه ی BDD این واقعیت است که نارضایتی فیزیکی اضافه بر شواهد عینی است. هر نوع نارضایتی تصور یا شرح اغراق آمیز می تواند به عنوان اختلال بدشکلی بدن تشخیص داده شود. وسوسه انگیز است که فکر کنید که بیمار برخی نقص های واقعی دارد. هرچند که ظاهرا طبیعی است،بیشتر در معرض ناراحتی است و کمتر توهین آمیز می شود زیرا او ظاهرش را تحریف نمی کند. اما تحریف ادراکی از ظاهرتنها یک منظر از یک تصویر بدنی نامناسب است . BDD  همچنین شامل ویژگی های رفتاری و شناختی است. همه ی بیماران همه ی  نوع از اختلال را نشان نمی دهند. این مثال غیر از BDD را در نظر بگیرید. یک مرد با یک بازوی قطع شده احساس بی ارزشی می کند، از بودن در عموم پرهیز می کند و اگر فردی در مورد اندام قطع شده اش نظر دهد عصبی می شود. شرم این مرد ناراحت کننده است و مشارکت می کند و درمان را تحمل می کند، هرچند او یک تغییر شکل واقعی دارد و به انکار واقعی رسیده باشد. به همین ترتیب، در BDD،  درمانگر باید تفسیر بیمار از ظاهرش را بررسی کند و اصلاحات در رفتار، بدون در نظر گرفتن ظاهر واقعی را انجام دهد. در حال حاضر هیچ مطالعه ای در مورد بیماران مبتلا به BDD که تفاوت در شدت جسمانی، روانپزشکی یا پاسخ به درمان را بررسی کند وجود ندارد هنگامی که با توجه به قسمت های بدن یا ویژگی های ظاهری گروه بندی شده است. همانند سایر ختلالات جسمانی، مشکل در BDD ممکن است در کمینه کردن نقص و جاهایی که بیمار آن ها را می بیند نباشد اما واقعیت های بسیاری که به بیمار به آن مشغول است.

بخشی از سر تیتر جلسات:

جلسه ی اول:
آموزش درباره ی تصویر بدنی و درمان تصویر بدنی و تعریف تصویر بدنی
ارائه ی اطلاعات اولیه درباره ی روانشناسی ظاهر فیزیکی
تعریف BDD و اختلال تصویر بدنی و اطلاعات درباره ی فاکتور هایی که علت و عامل حفظ اختلالند
مورد بحث قرار دادن نگرش بیمار در مورد درمان

جلسه ی دوم:
ساختن سابقه ای از گسترش اختلال تصویر بدنی
آموزش بیمار در ثبت توسط خودش از موقعیت ها، افکار و رفتارهای تصویر بدنی

جلسه ی سوم:
آموزش تکنیک هایی برای کنترل گفتار بدنی منفی
ساختن سلسله مراتب نواحی بد بدن یا ویژگی های ظاهری
فراهم کردن دستورالعمل در آرامش
عدم موشکافی در قرارگیری در معرض دید ظاهر در آینه در خانه

جلسه ی چهارم:
شناسایی و شروع ارزیابی پیشفرض های ناسازگار در مورد ظاهر
ادامه دادن به قرار دادن ظاهر در معرض آینه در خانه

جلسه ی پنجم:
ادامه ی شناخت پیشفرض های ناسازگار در مورد ظاهر
تمرین به قراردادن ظاهر در معرض آینه ها یا سطوح رفلکس در جمع

دانلود پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب فراگیر (منتشر)

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب فراگیر (منتشر) پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب فراگیر (منتشر) در 70 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

دسته بندی	پکیج های درمانی روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	119 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	70

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب فراگیر (منتشر) در 70 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

ویژگی های فایل:

شامل 6 جلسه درمانی

بصورت آموزش گروهی و فردی و دارای توضیحات کامل هر جلسه

70 صفحه ورد قابل ویرایش

با فونت B lotus سایز 14 و فاصله خطوط 1.5

دارای رفرنس معتبر و به شیوه APA

نکته: این پروتکل شامل پیوست می‌باشد.

این محصول مناسب برای دانشجویان، اساتید، روانشناسان، کلاسهای آموزشی، کنفرانسها، وبینارها، متخصصین و سایر رشته های مرتبط می‌باشد.

فهرست مطالب:

جلسه اول- ارزیابی و آموزش روانی

جلسه دوم - آموزش آرمیدگی

جلسه سوم – حساسیت زدایی

جلسه چهارم - مدیریت نگرانی (1)

جلسه پنجم – مدیریت نگرانی (2)

جلسه ششم - کاهش استرس و حل مساله

پیوست ها

اهداف درمانی و مداخلات مربوط در اختلال اضطراب فراگیر

برگه علایم بارز در اختلال اضطراب فراگیر

کار برگ فهرست علایم اضطراب

کار برگ ارزیابی اختلال اضطرابی فراگیر

کار برگ سلسله مراتب موقعیت های اضطراب اور

کاربرگ مواجهه با موقعیت های اجتنابی

کار برگ " اگر نگران هستید، سوالات زیر را از خود بپرسید "

برگه ی ثبت نگرانی

نمونه ای از جلسات که در این پروتکل وجود دارد:

جلسه اول- ارزیابی و آموزش روانی
اهداف:
١. ارزیابی اختلال اضطراب فراگیر
۲. آموزش روانی
وسایل مورد نیاز:
1. برگه علائم بارز اختلال اضطراب فراگیر
۲. فهرست علائم اضطراب
3. کار برگ اریابی اختلال اضطراب فراگیر
مروری بر جلسه
هدف این جلسه ارزیابی دقیق شرایط بیمار و نیز آموزش روان شناختی وی می باشد. به این منظور باید ابتدا از طریق یک مصاحبه بالینی مختصر اطلاعات نسبتا کاملی را در مورد ماهیت اضطراب و نگرانی وی به دست آورید و سپس با استفاده از ابزار فهرست علائم اضطراب، سطح پایه اضطراب او را به دست آورید تا با استفاده از آن بتوانید میزان پیشرفت بیمار را در طی درمان ارزیابی کنید. در قسمت دوم، در مورد ماهیت بیماری و علل و درمان آن، اطلاعات لازم را به بیمار بدهید و یک کپی از این اطلاعات را نیز در اختیار وی قرار دهید.
۱. ارزیابی
جلسه را با یک مصاحبه مختصر در مورد علائم، طول مدت بیماری و اقداماتی که برای درمان آن انجام داده، شروع کنید و سپس در مورد سایر جنبه ها مانند تاریخچه فردی مراجع استفاده از مواد، دوره های اضطرابی گذشته) اطلاعات به دست آورید. برگه علائم بارز در اضطراب فراگیر چار چوبی را برای ارزیابی GAD در اختیار شما قرار می دهد (پیوست را مشاهده کنید). سپس فهرست علائم اضطراب را به بیمار بدهید و از او بخواهید آن را تکمیل کند. این فهرست نه تنها علایم GAD را پوشش می دهد بلکه علایم اختلالات اضطرابی دیگر (نظیر نفس نفس زدن، سرگیجه، ضربان شدید قلب) را نیز ارزیابی می کند. اگر اینگونه علایم نیز ثبت شد، لازم است به احتمال وجود سایر اختلالات اضطرابی نیز توجه داشته باشید. نمرات بین ۵ تا ۱۱ دال بر اضطراب خفیف، ۱۱تا ۱۵، اضطراب متوسط و ۱۶ یا بالاتر اضطراب بالینی قابل ملاحظه است. کاربرگ ارزیابی اختلال اضطراب فراگیر که در پیوست آمده است، راهنمای خوبی برای جمع آوری و ثبت این اطلاعات است.
۲. آموزش بیمار
در این قسمت از جلسه باید اطلاعات اساسی در مورد GAD را در اختیار بیمار قرار دهید و برای وی توضیح دهید GAD یک اختلال اضطرابی است. این اختلال بدین معنی است که مراجع در رابطه با مجموعه ای از موقعیت ها نگران شده و ممکن است تنش عضلانی، بی خوابی، برانگیختگی فیزیولوژیک، خستگی و دیگر علایم را تجربه کند. علاوه بر این افسردگی و دیگر اختلال های اضطرابی نیز محتمل است. همچنین باید تاکید کنید هرکسی "برخی از مواقع نگران می شود، ولی گاهی این نگرانی می تواند سودمند بوده و یا برعکس فایده ای نداشته و اضطراب بی جاصلی را سبب شود.
علاوه بر توضیحات فوق، به روش های درمانی نیز اشاره کنید و در آن به صورت مختصر روش هایی نظیر آرمیدگی، مدیریت استرس، افزایش توان فردی در موقعیت های بین فردی، ارزیابی افکار در رابطه با موضوعاتی که او را نگران کرده و دیگر تکنیک های خود یاری را که مراجع می تواند از آن ها استفاده کند، توضیح دهید. بهتر است این قسمت را کپی بگیرید و به بیمار بدهید.

• اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
همه ی ما برخی از مواقع نگران می شویم. نگران موضوعاتی که شاید اتفاق بیفتند. ولی کسانی که اختلال اضطراب فراگیر دارند علایم این اختلال در زندگی طبیعی آن ها تداخل ایجاد می کند. این علائم شامل بیقراری، خستگی، دشواری در تمرکز، تحریک پذیری، تنش عضلانی و یا بی خوابی است. علاوه براین، این افراد در مورد موضوعات مختلفی نظیر سلامتی، مسائل مالی، طرد شدن توسط دیگران و عملکرد خود نگران هستند و می دانند که کنترل نگرانی برایشان دشوار است. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال احساس می کنند نگرانی شان خارج از کنترل است و این نگرانی آن ها را دیوانه یا مریض خواهد کرد.
شیوع این اختلال ۷ درصد است یعنی حدود هفت درصد از جمعیت کلی از اختلال اضطراب فراگیر رنج می برند. زنان دو برابر مردان به این اختلال مبتلا هستند. اختلال اضطراب فراگیر، اختلال مزمنی است. بسیاری از افراد مبتلا می گویند تمام عمرشان نگران بوده اند. افراد زیادی نیز علاوه بر این مشکل، مسائل دیگری مثل فوبیا، افسردگی و مسائل ارتباطی نیز دارند. برخی از آن ها ممکن است از دیگران اجتناب کنند چون از طرد شدن توسط دیگران یا وابسته شدن به دیگران می ترسند.
• دلایل اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
این اختلال حاصل تعامل عوامل مختلف زیستی و روانی اجتماعی است. یکی از علل بروز این اختلال، ژنتیک است. علاوه براین کسانی که ویژگی هایی مثل عصبی بودن، افسردگی، ناتوانی در تحمل ناکامی و تمایل به اجتناب از موقعیت ها را نشان می دهند بیشتر احتمال دارد به این اختلال مبتلا شوند. استرس های زندگی مانند تعارض های بین فردی، تغییر در کار و مسوولیت های واگذار شده نیز در بروز این اختلال نقش دارد. علاوه براین ممکن است این افراد در حل مسایل روزانه خود و همچنین تعارض ها و اختلافات بین فردی به اندازه ی کافی مهارت نداشته باشند و به همین دلیل در مواجهه با هر مشکلی دچار اضطراب می شوند.
• درمان اختلال اضطراب فراگیر
برای این اختلال دو رویکرد درمانی اصلی یعنی دارو درمانی و روان درمانی وجود دارد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر از استفاده از دارو نتیجه خوبی می گیرند. مصرف دارو می تواند احساس اضطراب و نگرانی را کاهش دهد. ارزش مصرف دارو در این است که به سرعت احساس اضطراب را کاهش می دهد. علاوه براین، روان درمانی بویژه درمان های شناختی رفتاری، اثربخشی قابل ملاحظه ای در کاهش علائم این اختلال دارد.
• درمان شناختی-رفتاری چگونه به درمان اختلال اضطراب فراگیر کمک می کند؟
درمان شناختی-رفتاری که در این جلسات از آن استفاده می شود، به شما کمک می کند تا نگرانی های مفید را از نگرانی های مضر تشخیص دهید و پس از آن از نگرانی های خود دست برداشته و آن ها را به تعویق بیندازید. علاوه براین، یاد می گیرید چگونه بر اجتناب خود از انجام فعالیت هایی که شما را نگران می کند، غلبه کنید. همچنین در این رویکرد، روش هایی مثل آرمیدگی عضلانی، تمرین های تنفسی، مدیریت زمان و درمان بی خوابی به شما آموزش داده می شود تا سطح کلی برانگیختگی کاهش پیدا کند. کار دیگری که در این جلسات انجام می شود شناسایی شیوه تفکر اشتباهی است که موجب نگرانی بیش از حد می شود. وقتی این اشتباهات شناسایی شد، یاد خواهید گرفت که چطور آن ها را به چالش بکشید و افکار درست تری را جایگزین آن ها کنید. در خاتمه، از آنجایی که ممکن است طی روز نگران باشید، به شما تکنیکی آموزش داده می شود تا با استفاده از آن نگرانی های خود را محدود به زمان نگرانی کنید. (همچنین می تواید مطالعه کتاب از حال بد به حال خوب نوشته برنز و ترجمه قرچه داغی را نیز توصیه کنید)

• از شما به عنوان یک مراجع چه انتظاری می رود؟
از آنجایی که شما در طی زندگی خود دائما نگران بوده اید، ممکن است خیلی نسبت به درمان خوش گمان نباشید. واقعیت این است که شما یک شبه بهبود نخواهید یافت. شما باید مرتب در جلسات شرکت کنید و روی نگرانی و اضطراب خود، کار کنید تا بتدریج علائم کاهش پیدا کند. در طی این جلسات به شما کمک می شود تا با روش های مختلف، نگرانی های خود را مدیریت کرده و دیدگاه واقعی تری نسبت به مسائل پیدا کنید. در این جلسات به شما روش های آرام سازی، مهارت حل مساله و مهارت شناسایی و به چالش کشیدن افکار منفی آموزش داده می شود که همه با هم باعث کاهش قابل ملاحظه ای در اضطراب و نگرانی شما خواهد شد.
در انتها از آنجایی که مراجعان مضطرب اغلب خواستار رفع فوری و کامل احساسات منفی خود هستند، به گونه ای که انگار متوقع اند درمانگر با خواندن ورد معروف "کوتی - موتی کلکوتی!" آن ها را درمان کند، برای وی توضیح دهید" اضطراب یک مسأله طولانی مدت است، بنابراین درمان آن وقت و تلاش می طلبد؛ با توجه به این که شما مدت های طولانی است که به شیوه خاصی فکر، احساس و رفتار می کنید، و در واقع برایتان به شکل یک عادت در آمده است، تغییر یک شبه ی آن غیر ممکن است. اگر بیمار همچنان در این جلسه و یا جلسه بعد خواستار تغییرات فوری است، می توانید سود و زیان های درخواست نتایج فوری را ارزیابی کنید؛ از وی سوال کنید اگر آن نتایج فوری عاید نشود چه اتفاقی خواهد افتاد و اگر آن نتایج بتدریج عاید شود چه اتفاقی خواهد افتاد؛ و در نهایت توضیح دهید که چگونه درخواست نتایج فوری، در واقع می تواند آسیب پذیری بیشتری به اضطراب را ایجاد کند و منجر به احساس ناامیدی شود.

٣. تکلیف منزل
از بیمار بخواهید در فواصل بین جلسات، در یک دفتر ثبت روزانه نگرانی و اضطراب، مهمترین نگرانی هایی را که در هر روز تجربه کرده و میزان اضطراب خود را (۱ تا ۱۰۰ درجه بندی کرده و جلسه بعد همراه خود بیاورد.

دانلود پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی)

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) در 54 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

دسته بندی	پکیج های درمانی روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	72 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	54

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) در 54 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل ویرایش

ویژگی های فایل:

شامل 6 جلسه درمانی

بصورت آموزش گروهی و فردی و دارای توضیحات کامل هر جلسه

54 صفحه ورد قابل ویرایش

با فونت B lotus سایز 14 و فاصله خطوط 1.5

دارای رفرنس معتبر و به شیوه APA

این فایل دارای تمامی توضیحات و تمرینات می باشد.

این محصول مناسب برای دانشجویان، اساتید، روانشناسان، کلاسهای آموزشی، کنفرانسها، وبینارها، متخصصین و سایر رشته های مرتبط می‌باشد.

فهرست مطالب:

جلسه اول- ارزیابی و آموزش روانی

جلسه دوم - آرام سازی

جلسه سوم - بازسازی شناختی (1)

جلسه چهارم - بازسازی شناختی (2)

جلسه پنجم- مواجهه

جلسه ششم - مواجهه و بازسازی شناختی

پیوست

کار برگ تشخیص موقعیت های اضطراب زا و اجزاء اضطراب

کار برگ پایش افکار اتوماتیک

کاربرگ مقابله با افکار خود آیند

کاربرگ بازسازی شناختی

کاربرگ فهرست موقعیت های شایع اضطراب اجتماعی

کار برگ افکار اتوماتیک در مورد درمان

برگه اطلاعات تحریف های شناختی

کاربرگ درجه بندی موقعیت ها

کاربرگ پایش افکار اتوماتیک

منابع

نمونه ای از جلسات که در این پروتکل وجود دارد:

جلسه اول- ارزیابی و آموزش روانی
اهداف:
1. ایجاد ارتباط
۲. ارزیابی اضطراب اجتماعی
٣. آموزش روانی
وسایل مورد نیاز:
۱. پرسشنامه مختصر اضطراب اجتماعی
۲. راهنمای مداخله مختصر در اضطراب اجتماعی
مروری بر جلسه
هدف از این جلسه، برقراری ارتباط درمانی با مراجع است تا اضطراب کمتری را در جلسه تجربه کند و بتواند با درمانگر مشارکت و همکاری داشته باشد. در وهله دوم، ارزیابی مختصری از اضطراب اجتماعی بیمار به عمل می آید تا براساس آن مداخلات درمانی با وضعیت وی تناسب بیشتری داشته باشد. و در نهایت، اطلاعات پایه ای در مورد این اختلال و علل و درمان آن در اختیار بیمار قرار داده می شود.
1. معرفی موضوع جلسه و ایجاد ارتباط
اهداف جلسه را برای بیمار توضیح داده و برای اینکه بتواند احساس راحتی بیشتری در جلسات داشته باشد یک ارتباط توام با اعتماد با وی برقراری کنید. سعی کنید جلسات را بگونه ای برنامه ریزی کنید که دسترسی بیمار به خدمات درمانی راحت بوده و از تشدید اختلال جلوگیری شود. برای این منظور در ابتدای کار جلسات را زمانی بگذارید که مرکز خیلی شلوغ نیست و یا بیمار کمتر مجبور باشد تا منتظر بماند و یا از خود بیمار سوال کنید که ترجیح می دهد زمان جلسات چه موقع باشد، اطلاعات دقیقی در مورد ساعت، زمان و کجا می تواند منتظر بماند - ترجیحا در یک مکان خلوت - ارائه دهید، قبل از شروع جلسات درمان در مورد فرایند درمان توضیح کلی ارائه دهید و در مورد نگرانی های وی سوال کنید و در نهایت، بخاطر داشته باشد تغییر درمانگر برای این افراد ممکن است استرس آور باشد. بنابراین تا جای ممکن از چنین اتفاقی پیشگیری کنید.

۲. ارزیابی
این اختلال معمولا در نظام مراقبت اولیه کمتر تشخیص داده می شود و در صورتی که با افسردگی همراه باشد، معمولا این اختلال افسردگی است که به آن توجه می شود و مورد درمان قرار می گیرد و لذا اضطراب اجتماعی تشخیص داده نشده باقی می ماند. بنابراین، کارشناسان مراقبت اولیه باید نسبت به شناسایی و تشخیص دقیق این اختلال حساس باشند.
برای ارزیابی این اختلال ابزارهای متعددی وجود دارد که یکی از کوتاهترین آن ها پرسشنامه کوتاه سه سوالی فوبی اجتماعی است. در این پرسشنامه از فرد می خواهند تا به هر سوال از ۰ تا ۴ یک نمره بدهد و سپس براساس مجموع نمرات وی، در مورد وی تصمیم گیری می شود. در زیر این سوالات آمده است:
1. ترس از خجالت زده شدن باعث می شود از انجام یک سری کارها و یا صحبت با مردم اجتناب کنم
٢. من از موقعیت هایی که در آن مرکز توجه هستم، اجتناب می کنم
٣. بدترین ترس های من خجالت زده شدن و یا احمق جلوه کردن است
0= اصلا، 1= یک کمی ۲= تا اندازه ای 3= خیلی زیاد ۴= شدید
اگر نمره فرد ۶ یا بالاتر شود باید برای مورد ارزیابی جامع قرار گیرد. اگر خود شما آموزش کافی را برای ارزیابی جامع این اختلال دریافت نکرده اید باید وی را به متخصص ارجاع دهید.
وقتی مشخص شد که بیمار دچار اختلال اضطراب اجتماعی است، برای اینکه بتوانید یک تصویر اجمالی از ماهیت اضطراب اجتماعی وی به دست آورید، حیطه های زیر را مورد ارزیابی قرار دهید:
1. کدام موقعیت های اجتماعی بیمار را دچار اضطراب می کند و یا از آن اجتناب می کند؟
٢. بیمار می ترسد در این موقعیت ها چه اتفاقی بیفتد؟
٣. در موقعیت های اجتماعی چه علائم اضطرابی را تجربه می کند؟
۴. چه دیدگاه یا تصویری در مورد خود دارد؟
۵. در موقعیت های اجتماعی به چه چیز بیش از همه توجه دارد؟
۶. بعد از موقعیت اجتماعی چه افکاری دارد؟ و چطور موقعیت را تحلیل می کند؟
۷. آیا مواد و الکل مصرف می کند؟

٣. آموزش روانی
در آموزش روان شناختی بیمار اطلاعات لازم را در مورد ماهیت بیماری و علائم آن، علل و درمان بیماری در اختیار بیمار قرار دهید. در انتها، انتظاری را که از وی به عنوان مراجع دارید، توضیح دهید.
توصیف اضطراب اجتماعی - تجربه اضطراب در موقعیت های اجتماعی طبیعی است ولی گاهی اوقات خیلی شدید می شود و اثر منفی روی زندگی فرد می گذارد. بنابراین، داستان این نیست که آیا کسی اضطراب اجتماعی دارد یا خیر بلکه شدت و تکرار آن است که مهم است. اضطراب اجتماعی مثل شکستن دست یا پا نیست که یا شکسته است یا نه، اضطراب اجتماعی روی یک پیوستار است و افراد ممکن است در جاهای مختلف این پیوستار قرار داشته باشند. بعضی افراد در موقعیت های اجتماعی اضطراب کمی دارند و حتی از اینکه فرصتی پیش آمده تا با افراد جدید آشنا شوند و یا استعداد و توانایی خود را نشان دهند، خوشحال هستند. این افراد ممکن است قبل از ورود به موقعیت کمی اضطراب داشته باشند ولی خیلی زود اضطرابشان برطرف می شود و احساس راحتی می کنند. برخی دیگر اضطراب بیشتری را تجربه می کنند و ممکن است از شب قبل مضطرب باشند ولی بتدریج وقتی در موقعیت قرار می گیرند اضطرابشان کم می شود. ولی کسانی که شدت اضطرابشان شدید است از چند روز قبل نگران و مضطرب هستند و معمولا شدت این نگرانی و اضطراب بقدری است که یا از آن موقعیت اجتناب می کنند و یا اگر مجبور شوند در آن شرکت کنند در تمام مدتی که در آن موقعیت هستند، مضطرب هستند. بنابر این تقریبا همه افراد گاهی اضطراب اجتماعی را تجربه می کند ولی وقتی اضطراب شدید می شود و در عملکرد فرد تداخل ایجاد می کند، احتمالا با اختلال اضطراب اجتماعی روبه رو هستیم که نیاز به درمان دارد.
افرادی که اضطراب اجتماعی دارند نظر دیگران برایشان خیلی مهم است و در عین حال فکر می کنند طوری رفتار خواهند کرد که جلو دیگران خجالتزده خواهند شد. بنابراین آن ها نگران قضاوت دیگران در مورد خود هستند و معمولا هم فکر می کنند این قضاوت منفی است برای مثال فکر می کنند به نظر کسل کننده، خنگ، احمق، بی دست و پا، بی کفایت یا عجیب و غریب به نظر خواهند رسید و یا همه متوجه اضطراب شان می شوند. معمولا این افراد فکر می کنند دیگران نسبت به ظاهر و رفتار آن ها خیلی دقت می کنند و متوجه کوچکترین علائم اضطراب یا اشتباه شان خواهند شد.
بعضی از موقعیت ها ممکن است برای این افراد سخت تر از بقیه باشد. مثلا ممکن است با کسانی که می شناسند راحت صحبت کنند ولی با غریبه ها دچار اضطراب شوند. و یا ممکن است غذاخوردن و یا با تلفن حرف زدن جلوی دیگران برایشان سخت باشد. برخی هم ممکن است در مکان های شلوغ مثل رستوران، بازار و یا فروشگاه های بزرگ دچار مشکل شوند.
معمولا وقتی این افراد در موقعیت های اجتماعی قرار می گیرند دچار اضطراب زیادی شوند و علائمی مانند تپش یا کوبش قلب، تنش، گیجی، بیقراری، تعریق، تغییرات تنفسی، گیجی، سرخ شدن، تنش عضلانی، تکرر ادرار و درد در قفسه سینه را تجربه می کنند. همچنین ممکن است سرخ شوند، و یا دچار لکنت شوند و یا قادر به صحبت کردن نباشند.
برخی افراد به خاطر این اضطراب شروع به اجتناب از این موقعیت ها می کنند که باعث می شود بسیاری از فرصت های رشد و پیشرفت خود را در زمینه های مختلف شغلی یا اجتماعی از دست بدهند. برخی دیگر در این موقعیت ها شرکت می کنند ولی از روش هایی که " رفتارهای امنیتی " نامیده می شود مثل نگاه نکردن به دیگران، سرگرم کردن خود با روزنامه، گوشی تلفن، کوتاه حرف زدن و یا کنار افراد آشنا ماندن استفاده می کنند تا اضطراب خود را کم می کنند.
افرادی که اضطراب اجتماعی دارند می ترسند که دیگران در مورد آن ها بد فکر کنند و اغلب معتقدند به خوبی دیگران نیستند. این طرز تفکر باعث می شود که شرکت در موقعیت های اجتماعی برایشان دشوار و گاهی غیرممکن شود.
مولفه ها یا اجزاء اضطراب اجتماعی- اضطراب شامل اضطراب اجتماعی شامل سه بخش است: ۱) احساسی است که در بدنتان دارید (مثل تپش قلب) ۲) افکاری که در ذهن تان دارید (مثلا احمق به نظر خواهم رسید) و ۳) رفتاری که انجام می دهید (برای مثال سرگرم کردن خود با روزنامه). بنا براین اضطراب سه بخش جسمی، شناختی و رفتاری دارد.
بخش جسمی اضطراب یا احساس هایی که در بدنتان تجربه می کنید خیلی مهم است و معمولا اولین چیزی است که افراد متوجه آن می شوند. آن شامل ترکیبی از علائم مختلف است مانند تپش قلب، کوبش قلب، تند شدن تنفس، کوتاه شدن تنفس، لرزش، تعریق، سرخ شدن صورت، احساس تهوع، احساس سنگینی در قفسه سینه، اسهال، تکرر ادرار، سرد شدن بدن، احساس خفگی
بخش شناختی شامل افکاری است که افراد موقع اضطراب دارند. این افکار معمولا شامل پیش بینی اتفاق افتادن یک چیز بد است. در غالب موارد این افکار یا در مورد عملکرد فرد در موقعیت های اجتماعی است (موقع حرف زدن دچار لکنت می شوم) یا در مورد افکار و نظر دیگران در مورد آن هاست (آن ها فکر می کنند آدم کسل کنند ای هستم، او فکر می کند دست و پا چلفتی هستم،). این افکار ممکن است قبل از موقعیت اجتماعی، در طی آن و پس از آن وجود داشته باشد. در اغلب موارد این افکار واقع بینانه نیستند و بیشتر ترس ها و نگرانی های آن ها را نشان می دهد تا چیزی که واقعا اتفاق افتاده باشد.
بخش رفتاری شامل کارهایی است که انجام می دهید و دیگران می توانند آن را ببینند. خود این بخش شامل دو قسمت است : اول - کاری که در یک موقعیت اضطراب برانگیز انجام می دهید مثلا تکان دادن پا و یا عدم تماس چشمی دوم - اجتناب. اجتناب شامل انجام ندادن چیزی است که در شما ترس یا اضطراب ایجاد می کند و یا انجام دادن آن به صورتی است که شما را از جنبه های ترسناک موقعیت ها دور نگه می دارد. برای مثال وقتی اصلا به یک میهمانی نمی روید، یک اجتناب کامل را انجام می دهید که یک علامت رفتاری معمول اضطراب است. ولی ممکن است با اینکه مضطرب هستید به مهمانی بروید ولی در تمام مدت، کنار کسانی که می شناسید بمانید. اگرچه در این موقعیت به طور کامل از مهمانی رفتن اجتناب نمی کنید ولی از بخشی که در شما اضطراب ایجاد می کند یعنی صحبت با افراد غریبه، اجتناب می¬کنید. اجتناب، مشکل بزرگ افرادی است که اضطراب اجتماعی دارند چون ممکن است مرتب زیاد شود و از چند موقعیت منتهی به اجتناب از بسیاری از موقعیت ها شود. اجتناب موجب تسکین فوری اضطراب می شود و این تسکین که نقش تقویت کننده را بازی می کند موجب می شود که دوباره و دوباره تکرار شود. ولی رفتار اجتناب فقط یک راه حل کوتاه مدت برای کاهش اضطراب است که بعدا در شما احساس بدی
ایجاد می کند. در مجموع، اجتناب ممکن است موجب از دست دادن فرصت ها برای پیشرفت ها و ایجاد دوستی ها شود.
وقتی یک فرد دچار اضطراب می شود معمولا هر سه بخش اضطراب وجود دارد. برای مثال هم تپش قلب دارد، هم افکار اضطراب زا و هم ممکن است از صحبت با افراد غریبه اجتناب کند. این سه مولفه روی هم تاثیر می گذارند و معمولا افزایش یا کاهش در یکی موجب کاهش یا افزایش در دیگری شود. گاهی این مولفه ها ممکن است تبدیل به دور باطلی شوند که مرتب یک دیگر را تشدید می کنند.
علت اضطراب اجتماعی - عوامل مختلفی در بروز اضطراب اجتماعی نقش دارند. بعضی افراد بطور ذاتی مضطرب تر از بقیه هستند. برخی عزت نفس پایینی دارند که از کودکی شروع می شود. گاهی هم تجارب اولیه فرد در خانواده و حوادث استرس آور زندگی ممکن است موجب بروز این اختلال شود. به نظر می رسد ترکیبی از این عوامل موجب بروز این مشکل می شود. اما چیزی که موجب تداوم آن می شود اجتناب از موقعیت هاست. اجتناب مانع از این می شود که فرد به این موقعیت ها عادت کند و یاد بگیرد با این موقعیت ها مقابله کنند و احساس خوبی داشته باشند.
از طرف دیگر افردای که اضطراب اجتماعی دارند اغلب تصویر منفی از خود دارند و معتقدند که در موقعیت های اجتماعی خوب عمل نمی کند. علاوه بر این، فکر می کنند در این موقعیت ها دچار اضطراب خواهند شد و بقیه متوجه اضطرابشان می شوند. بنابراین وقتی در موقعیت های اجتماعی قرار می گیرند خیلی روی خود تمرکز می کنند، به علائم اضطراب خود توجه زیادی می کنند و این باعث افزایش اضطراب می شود و بعد از موقعیت نیز فکر می کنند "من مثل یک احمق رفتار کردم و این باورهای منفی در مورد خود را افزایش می دهد.
اضطراب اجتماعی به دلیل شخصیت اضطرابی و عزت نفس پایین است. این اضطراب ادامه پیدا می کند چون افراد مبتلا عمیقا معتقدند در موقعیت های اجتماعی خوب نیستند. این باور هرگز به چالش کشیده نمی شود چون یا از موقعیت اجتناب می کند یا رفتارهای امنیتی را انجام می دهد و یا در موقعیت های اجتماعی خیلی روی خود تمرکز می کنند و متوجه کوچکترین اشتباه و یا علائم اضطراب خود می شوند.
درمان اضطراب اجتماعی برای اختلال اضطراب اجتماعی درمان های موثری وجود دارد و تحقیقات نشان می دهد که این درمان ها می تواند اضطراب اجتماعی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش دهد. البته باید بخاطر داشت چون اضطراب اجتماعی یک بخش بهنجار زندگی است اضطراب کاملا حذف نمی شود ولی این بهبود به اندازه ای است که تغییرات مثبت مهمی را در زندگیتان ایجاد می کند.
درمان شامل دارو درمانی و روان درمانی است. دارودرمانی شامل داروهای ضداضطراب است که توسط پزشک یا روان پزشک تجویز می شود. اثرات ضداضطراب داروها معمولا بعد از دو هفته ظاهر می شود. این داروها ممکن است یک سری اثرات جانبی مثل افزایش موقتی اضطراب، بیقراری و مشکلات خواب نیز داشته باشند ولی معمولا این عوارض به مرور زمان کاهش می یابند. البته وقتی شدت آن زیاد است و یا طولانی می شود باید با پزشک یا روان پزشک صحبت کنید. بخاطر داشته باشید دارو را خودسرانه کاهش ندهید و یا قطع نکنید و حتما این کار را زیر نظر پزشک انجام دهید.
انتظاری که از شما می رود در این جلسات از یک شکل مختصر درمان شناختی رفتاری استفاده می شود. این نوع درمان روی هر سه بخش اضطراب که در بالا توضیح دادیم کار می کند. بخش شناختی شامل تغییر باورهای منفی شما در مورد خودتان، دیگران و دنیاست. تغییرات جسمی شامل استفاده از تکنیک هایی برای کاهش علائم جسمی اضطراب و تغییرات رفتاری شامل عدم اجتناب از این موقعیت هاست.
برای اینکه بتوانید بهترین نتیجه را از درمان بگیرید باید برای آن وقت و انرژی بگذارید، در جلسات، مرتب شرکت کنید و تکلیف هایی را که برایتان طراحی می شود در بین جلسات انجام دهید. این تکالیف ممکن است صحبت با یک کسی و یا حضور در موقعیت هایی باشد که شما را مضطرب می کند. این کار ممکن است ناراحت کننده باشد و در شما اضطراب ایجاد کند ولی شما باید با ترس هایتان مواجه شوید تا بتوانید بر آن غلبه کنید. البته این کار به صورت تدریجی انجام می شود و درمانگر در کنار شماست تا راهنمایی های لازم را انجام دهد. یادتان باشد که تغییر و بهبود کند و تدریجی است بنابراین زود ناامید نشوید و به پیشرفت های کوچک هم توجه کنید. این تغییرات کوچک معمولا با گذشت زمان و تمرین کافی به بهبودهای بزرگ منجر می شود. پس با خودتان مهربان باشید، برای تلاش هایتان ارزش قائل شوید و برای هر پیشرفتی هرچند کوچک - خود را تشویق کنید. این نکته خیلی مهم است چون معمولا کسانی که اضطراب اجتماعی دارند خیلی از خود انتقاد می کنند که البته هیچ کمکی به تغییر نمی کند.

تکلیف منزل
به بیمار کار برگ تشخیص موقعیت های اضطراب زا و اجزاء اضطراب را بدهید و از وی بخواهید در فاصله بین جلسات، یکی دو موقعیت اضطراب زا را تشخیص داده و اجزاء سه گانه اضطراب را برای هر موقعیت بنویسد.